Merhaba arkadaşlar, hep hayalini kurduğum bisikletimi birkaç ay önce almış bulunmaktayım. Daha tam olarak tadını çıkaramadım. Bu süre zarfında sadece Anadolu Üniversitesinin İki Eylül Kampüsüne gidip geldim. Daha turlara katılmak nasip olmadı. Gerçi bir arkadaşla 50 Km’lik bir kısa gezinti yapmıştım ama o sadece alışma evresiydi.

Bisikleti daha yeni aldığım için çok fazla ekipman eksiğim var. Çoğu araç gereç tamir aletleri felan filan daha yok. Onları da tamamladıktan sonra rahatça uzun turlara çıkabilirim. Hatta Eskişehir’den yola çıkıp Bilecik'e kadar gitme gibi bir hayalim de var. Git gel yaklaşık 200 Km. Biraz kondisyon toplayıp bir de ekipman eksiklikleri giderdikten sonra gidip gelebilirim aslında. Aslında Eskişehir – Bilecik arası çok rahat yokuş yok denecek kadar az fakat Bilecik – Eskişehir arası biraz yorabilir. Birkaç tane yokuş var. Onlarda büyük ihtimalle yoracak. Birde güneşi de hesaba katarsak epey çok mola vermek zorunda kalabilirim. Her şeye hazırlıklı olmak gerek yani.

Bisiklet benim için gerçekten bir özgürlük aracı. Kafam nereye gitmek isterse oraya gidebilirim hem de zevk alarak. Bu konuda siz ne düşünürsünüz bilmiyorum ama her dakika bisikletin üstünde olmak isteyen biriyim. Bisikletim olsun sırtımda da sırt çantam olsun bana yeter de artar bile. Başka bir şey istemem. O derece tutkunum şu alete.

En çok istediğim diğer bir olay da fotoğraf makinemi alıp keşfedilmemiş şahane yerleri keşfetmek ve oraları fotoğraflamak. Bu yaz ayındaki aktivitem de bu olacak gibi duruyor. Madem tatile çıkamıyoruz o zaman tatili biz yaratalım dimi.

Bu arada da beni 500px.com/aliemreky buradan takip edebilirsiniz. Çektiğim fotoğrafları burada yayınlıyorum.

EKİPMANLARIM:

- Canon EOS 100D body + 18-55 mm kit lens Fotoğraf Makinesi - (50 mm lens loading…)

- Carraro Sportive 221 Bisiklet

- Newfeel yeşil 17 Lt Sırt Çantası

Bir zamanlar o kadar da hayallerimin peşinden koşan hatta yürüyen birisi değildim. Evet hayal ederdim şöyle olsa böyle olsa derdim. O zamanlar hepsi bana imkansız bir hayal ürünü olarak geliyordu. Neden bilmiyorum. Hiç birinin gerçeğe dönüşme imkanın olmadığını düşünüyordum. Aslında bakıldığı zaman gerçekçi hayaller üretiyordum. Ne bileyim mutlu olacağım bir işte çalışmayı istiyordum, kendime hazırlamayı düşündüğüm Bucketlist oluşturup hepsini yapmak istiyordum. Hepsi bunlara benzer şeylerdi. Gerçekçi şeyler. Ütopyayı istemedim hiç.

Gördüğünüz üzere hepsinin gerçekleşme olasılığı varken o zaman imkansız gözlüğünü takıp öyle yaşamaya çalışıyordum. Ne zamana kadar böyle devam edecekti acaba. Hep düşünürdüm bu soruyu. Hayallerimin peşinden koşabilecek miydim acaba? Hırslı ve sabırlı olabilir miydim acaba? Sürekli kafamı kemiren bu kurtçuklardan kurtulabilecek miydim? ve bir zaman geldi ve hepsinden kurtuldum.

Hayatın gerçeklerini yavaş yavaş öğrendikten sonra daha doğrusu yüzüme bir tokat gibi vurulduğu anlardan sonra ben neredeyim? Ben ne yapıyorum? Gerçekten bunları mı istiyorum? Burası benim için doğru yer mi? Sorular sorular… hayatı sorgulamaya başladım açıkçası. İşte o zaman hayatıma bir yön verecektim. Hayallerimin peşinden gidip olmak istediğim, yapmak istediğim her şeyi yapmak mı yoksa her şeyi bırakıp normal hayatıma devam mı edecektim?

İşte o zaman, o ana kadar yaşadığım her şey gözümün önünden bir film şeridi gibi geçti. Gidebileceğim yere kadar gitmeyi kafaya koydum. Kader de diyebilirsiniz buna ama kadere yön verme işi de biz insanoğlun seçtiğine inanıyorum.

Aslında benim hayat hikayemin veya dönüm noktamın kısa özeti bu şekilde. Hep bir şekilde paylaşmak istedim ama bazen cümleleri toplayamadım, bazen de yazamadım.

Neyse işte ne demek istediğimi anladınız siz: ASLA VAZGEÇMEYİN, ASLA PES ETMEYİN.

Uzun bir aradan sonra tekrar sizlerleyim. Aklıma zaman zaman yazılacak güzel konular geliyor gelmiyor değil yani. Geldiği zaman ise ya telefonumun not defteri kısmına not ediyorum ya da bilgisayarımda ki not defterime. Eğer vakit bulursam da hemen açıp konulara bakıyorum ve başlıyorum bir şeyler karalamaya. Benim buradaki tek sıkıntım işte yazacak zaman bulamamak. Biraz affınıza sığınıyorum tabi bu konuda.

Şimdi gelelim konumuzun başlığının neden 0’mı 1’mi olduğuna? Ehem ehem bir bilgisayarcı olarak böyle bir başlık seçmem normal sanırım :) neyse bilgisayar biliminde her şey ikilik sistemine göre yapıldığını genel kültür anlamında kulaktan dolma ile de olsa biliriz. Bütün veriler, işlenen girdiler ve çıktılar tamamen 0 ve 1’lerden meydana gelmektedir yani bilinmezlik veya belirsizlik diye bir olay yoktur diyebiliriz. Yani olay ya vardır ya da yoktur. Ya evetdir ya da hayırdır. Özünde sonuç her zaman bellidir aslında. Tamda burada gerçek yaşamımız devreye giriyor.

Yaşadığımız hayatta o kadar çok belirsizlikler, o kadar çok bilinmezlikler var ki bazen neyin ne olduğu konusunda bir fikrimiz olmuyor. Kafa karışıklığına, bunalıma veya ne bileyim psikolojik bozukluklara yol açabiliyor bu durum. Benim tezime/teorime göre net bir şekilde yaşayan bir insanın yaşamı daha uzun sürebilir. Bu uygulanması çok zor bir davranış biçimidir. Uygulandıktan sonra bana göre daha rahat ve daha sakin bir yaşarız. Kendi hayatım içinde böyle olmaya çalışıyorum. Bazı olaylarda karar aşamasını hiç uzatmadan ve hiç düşünmeden ilk aklıma geleni söylüyorum. Seviyorum aslında bu huyumu.

Yukarıda bahsettiğim konuyu Mustafa Sönmez ile Mustafa Alnıak’ın “Blog Yazarlığı Üzerine İki Mustafa'nın Sivas'ta Sohbeti” videosundan esinlenerek yazdım. Küçük bir not da ekliyim: Bu güzel sohbeti, muhabbeti mutlaka izlemelisiniz.

Merhaba arkadaşlar, iphone kullanıcılarının birkaç senedir başlarına bela olmuş bir sorun herhalde, soğuk bir ortamda sarj varken kendini kapatması. Bu konuya bir açıklık getirmek için böyle bir yazı yazma gereği duydum.

Çoğu kullanıcı bundan çok fazla şikayetçi. Pil değişimi  kadar gidenler bile varmış. Benimde başıma geldi bu kapanma olayı. Yakın bi zamanda Uludağa çıkmıştım. Havanın sıcaklığı -10 ile -15 derece gibi bir şeydi ve sarjım 0'e  yakındı. Böyle olmasına rağmen bi ara telefona bakayım diye çıkarttığımda telefonumun kapandığını gördüm. Açmaya çalışırken de hiç ışık bile gelmiyordu. Açmak için biraz zaman geçmesi gerekti. İnternette ufak bir araştırma ile İPHONE'ların bazı modellerinde böyle bir sorun varmış.

Bu sorun hem IPHONE 6,6S serisinde hem de IPHONE 5,5S serisinde var diyorlar. İnternetten araştırdığım kadarıyla da pek çözümü yokmuş. Hatta APPLE resmi web sitesinde bu konu ile alakalı bir açıklaması mevcut:

iOS aygıtlarını 0º ile 35ºC arası (32º ila 95ºF) ortam sıcaklıklarında kullanın. Düşük veya yüksek sıcaklık koşulları aygıtın sıcaklığı ayarlamak için davranışını değiştirmesine neden olabilir. iOS aygıtını çalışma aralığının dışındaki çok soğuk ortamlarda kullanmak pil ömrünü geçici olarak kısaltabilir ve aygıtın kapanmasına neden olabilir. Aygıtı yeniden daha yüksek ortam sıcaklıklarında kullandığınızda pil ömrü de normale döner.

Aygıtı, sıcaklığın -20º ile 45º C (-4º ila 113º F) arasında olduğu ortamlarda saklayın. Park edilmiş araçlardaki sıcaklıklar bu aralığı aşabileceğinden aygıtı aracınızda bırakmayın.

Çevresel Gereksinimler Şunlar:

Çalışma ortam sıcaklığı:

0° ila 35° C (32° ila 95° F)

Saklama sıcaklığı:

-20° ila 45° C (-4° ila 113° F)

Bağıl nem:

%5 ila %95 yoğuşmasız

Yukarıda şunu söylüyor: Benim cihazlarımı uygun çevresel ortamlarda şekilde kullanın, eğer tarif edilenin dışında kullanırsanız sıkıntı yaşayabilirsiniz. Sonuç olarak, eğer cihazınız soğuksa ısıtın diyor :D

Programsal veya donanımsal olarak bu sorunun bir çözümü yokmuş maalesef.